Hiluxem z Polski do południowej Afryki - cz.3

07.11.2015 - sobota

Diema > Bamako > (nocleg w kompleksie turystycznym „Hotel Plage” nad samym Nigrem) – 250km

Już o 8.00 jesteśmy na trasie. Droga – masakra!!! Tak zrujnowany asfalt, że nie sposób omijać dziur, wielkich i głębokich jak jamy, do tego o ostrych krawędziach. Ponadto panuje tu wielki ruch przeładowanych do granic możliwości ciężarówek. Co kawałek, któraś z nich po awarii, stoi na środku drogi i przechodzi gruntowny remont z wymianą mostów i silnika włącznie, o reperowanych „gumach” już nawet nie wspomnę.

Co po drodze? Skończyły się baobaby, zaczęły drzewa i krzaki, wielu ludzi handluje drewnem, owocami, pomidorami, cebulą, kapustą, bakłażanami i nieustająco paliwem z butelek. Po 250km walki kończy się ten koszmar i wjeżdżamy do stolicy Mali, Bamako. O dziwo jest tu większy porządek i nieco czyściej. Na stacji paliw poznajemy sympatycznego przewodnika o imieniu Ali i za jego sprawą (5tys. CFA za naszą trójkę), docieramy do kompleksu turystycznego położonego nad samym brzegiem rzeki Niger „Hotel Plage” (koszt 26tys. CFA za pokój). Po zakwaterowaniu, taksówką wraz z nim, udajemy się na zwiedzanie stolicy Mali.

Bamako, największe miasto kraju, które liczy prawie dwa miliony mieszkańców. Tempo wzrostu liczby mieszkańców jest obecnie najwyższe w Afryce. Jest centrum administracyjnym kraju, ważnym portem rzecznym i istotnym ośrodkiem handlowym dla całego regionu.

Żyzna dolina Nigru, w której leży również Bamako, to tereny, na których ślady osadnictwa ludzkiego sięgają paleolitu. Formujące się na tych terenach wczesne organizmy państwowe szybko rosły w siłę dzięki szlakom handlowym, łączącym południowe peryferie Sahary z Afryką północną. Przedmiotem handlu były wówczas złoto, kość słoniowa, orzeszki koli i sól. W drugiej połowie XIX w. Bamako było dużym, ufortyfikowanym miastem. Okres dominacji francuskiej wiązać należy z przybyciem 1 lutego 1883 r. do miasta wojsk francuskich pod dowództwem Gustave’a Borgnis-Desbordesa, a ziemie obecnego Mali stały się wówczas częścią Sudanu Francuskiego. Dodatkowym bodźcem do rozwoju Bamako było ukończenie w 1904 r. budowy linii kolejowej do senegalskiej stolicy Dakaru, będącego ważnym portem morskim.